Οι δύο πίνακες

Είχα μία συζήτηση μ’ ένα φίλο περί συντροφικών σχέσεων κι εκείνος περιέγραψε με γλαφυρό τρόπο το θέμα, ώστε με κινητοποίησε να γράψω κάτι γι’ αυτό. Μ’ ένα μικρό προλογάκο, θα πω ότι δεν έχω πρόθεση να τσουβαλιάσω. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και δεν ισχύουν όλα για όλους! Μου έλεγε, λοιπόν, ότι στην αρχή μιας σχέσης, φέρνει ο καθένας τον πίνακά του. Του έχει πάρει καιρό να τον ζωγραφίσει, περιγράφοντας μέσα από αυτόν τις εμπειρίες που έχει ζήσει, εκφράζοντας το χαρακτήρα και την ψυχή του. Βρίσκονται αυτοί οι δύο άνθρωποι σιγά σιγά στον ίδιο χώρο και συνεχίζουν να προσθέτουν μικρές πινελιές εδώ κι εκεί, ο καθένας στον πίνακά του. Παρότι αρχίζουν ν’ αποκτούν κάποιες κοινές εμπειρίες, οι πινελιές στους δύο πίνακες είναι σχεδόν απίθανο ν’ αποδοθούν με τον ίδιο τρόπο. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα κοιτάζει ο ένας τον πίνακα του άλλου. Εκεί υπάρχει η δυνατότητα να συμβούν δύο πράγματα. Το ένα είναι να σκεφτεί ο καθένας τους «κοίτα πως απεικόνισε αυτό το γεγονός ο άλλος…χμ, ενδιαφέρον», να προβληματιστεί θετικά και τελικά να χαρεί με τον πλούτο που προσφέρει η διαφορετικότητα. Αν κάνουν κάποια παρόμοια σκέψη και οι δύο, η σχέση ωφελείται, και συνεχίζουν τη δημιουργική διαδικασία. Σ’ ένα άλλο σενάριο, συνήθως η γυναίκα, ξεκινάει με κάποιες μικρές συμβουλές, του τύπου «τι ωραία που έχεις απεικονίσει τον ουρανό…νομίζω χρειάζεται να προσθέσεις κι έναν ήλιο». Κοιτάει απορημένος ο άντρας τον πίνακά του και λέει «μπα, δεν το είχα σκεφτεί έτσι». Η γυναίκα ίσως επιμείνει και πει «μα πως δεν το σκέφτηκες; Αφού ζωγράφισες τον ουρανό και τα σύννεφα και τα πουλιά, πως είναι δυνατόν να μη σχεδιάσεις και τον ήλιο;». Ο άντρας θα ξανακοιτάξει τον πίνακα κι ίσως σκεφτεί « δε μου πέρασε από το μυαλό να βάλω έναν ήλιο στον πίνακά μου, αλλά δε βαριέσαι; Εδώ που τα λέμε, θα μπορούσε να υπάρχει κι ένας ήλιος», έτσι απαντά θετικά και βάζει την πρώτη πινελιά κατά την υπόδειξη της γυναίκας. Οι μικρές και φαινομενικά ακίνδυνες υποδείξεις της γυναίκας και παραιτήσεις του άντρα συνεχίζονται, ώστε μετά από καιρό, ο πίνακας του άντρα να έχει αποκτήσει μία τελείως διαφορετική όψη. Ο άντρας έχει παραιτηθεί από την κοπιαστική διαδικασία του να σκεφτεί και τελικά να ζωγραφίσει αυτό που θέλει και η γυναίκα έχει αποκτήσει τον έλεγχο των δύο πινάκων (μαζί με την κούραση που τους  συνοδεύει).