Φρανκ ΜακΚόρτ - Οι στάχτες της Άντζελα

(Στο νοσοκομείο) "Είναι σκοτάδι και ο δόκτωρ Κάμπελ κάθεται δίπλα στο κρεβάτι μου. Κρατάει τον καρπό μου και κοιτάζει το ρολόι του. Έχει κόκκινα μαλλιά και φοράει γυαλιά και όταν μου μιλάει χαμογελάει πάντα. Κάθεται εκεί και σιγοτραγουδάει και κοιτάζει έξω από το παράθυρο. Τα μάτια του κλείνουν και ροχαλίζει λιγάκι. Γέρνει πάνω στην καρέκλα του και κλάνει και χαμογελάει μόνος του και τώρα ξέρω ότι θα γίνω καλά, γιατί κανείς γιατρός δεν κλάνει μπροστά σ' ένα παιδί που ψυχομαχεί."