Τρίτη 29 Μαρτίου 2011
Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011
Tο Παράδοξο του Ράσελ
Είναι επίσης γνωστό ως το Παράδοξο του Κουρέα. Διατυπώνεται ως εξής: "Σε μια χώρα που όλοι οι άντρες είναι καθημερινά ξυρισμένοι, υπάρχει ένας μόνο κουρέας. Αυτός ξυρίζει όλους τους άντρες που δεν ξυρίζονται μόνοι τους. Τότε όμως ποιος ξυρίζει τον κουρέα;". Αναλύοντας το πρόβλημα με τη βοήθεια της Θεωρίας των Συνόλων, είναι σαφές ότι στη χώρα υπάρχουν το σύνολο εκείνων που ξυρίζονται μόνοι τους και το σύνολο εκείνων που ξυρίζονται στον κουρέα. Ο κουρέας ξυρίζεται μόνος του; Αδύνατον, αφού ξυρίζει όλους τους άντρες που δεν ξυρίζονται μόνοι τους. Τον ξυρίζει κάποιος άλλος; Όχι, γιατί ο κουρέας ξυρίζει όλους όσοι δεν ξυρίζονται μόνοι τους. Βρισκόμαστε εδώ μπροστά σ' ένα παράδοξο. Σύμφωνα με τον Ράσελ, για να το ξεπεράσουμε πρέπει να διορθώσουμε τη δική μας λανθασμένη αντίληψη ότι για κάθε ιδιότητα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει ένα σύνολο. Σ' αυτή την περίπτωση δε δημιουργείται κανένα ομοιογενές σύνολο.
(via focus mag και logicomix)
Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011
Παναγιώτης Περιστέρης
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ*.
Η είδηση πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων, έχει όμως μια μεταφυσική δύναμη, μια κινηματογραφική ηθική ενός Ταρκόφσκι και συμπυκνώνει ίσως εκατοντάδες σελίδων από την "Αναζήτηση του χαμένου χρόνου" του Προυστ. Ένας σχεδόν μεσήλικας, μπήκε νύκτα και χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς, στο νεκροτομείο όπου βρίσκονταν εδώ και μερικές ώρες ο νεκρός πατέρας του. Αφού τον έντυσε με τα Κυριακάτικά του ρούχα και του έβαλε στο στόμα ένα πούρο, τον πήρε για μια τελευταία νυχτερινή βόλτα στα μέρη που αγάπησε. Πέρασε με το αυτοκίνητο έξω από το μπαρ που του άρεσε να τα πίνει, έξω από την γειτονιά του, από το πάρκο που βολτάριζε τις Κυριακές, στις όχθες ενός ποταμού και στην παραλία μιας λίμνης. Εκεί σε ένα μοναχικό παγκάκι κάθισαν με τις ώρες, βουβοί, με τον γιο να τον ευχαριστεί από καρδιάς για όλα όσα του έμαθε, για όλα όσα πέρασαν μαζί. Με δάκρυα στα μάτια, για τον διάλογο που διεκόπη, ο γιος το πρωί παραδόθηκε στην αστυνομία...
Το ειδησάριο αυτό, μια αληθινή φέτα ζωής, ένα ξεχωριστό φιλοσοφικό κρεσέντο, στα όρια παράνοιας, ερχόμενο λίγες στιγμές μετά το τέλος του 1998, γκρεμίζει και το μεγαλύτερο Αβραμοπούλιο δέντρο και το πλουσιότερο ρεβεγιόν του κόσμου. Είναι τρυφερό και τόσο ελεύθερο όσο ένα εντελβάϊς του Λευκού Όρους. Η σιωπηρή κουβέντα στο κρύο παγκάκι, αυτός ο μεταφυσικός διάλογος με το DNA μας, η βουβή λιτάνευση ενός νεκρού (ο νεκρός που ταξίδευε όπως θα έλεγε και ο Παπαδιαμάντης) είναι ίσως ένα από τα μελαγχολικότερα και συνάμα πιο αισιόδοξα πράγματα που βρήκα να αντιγράψω και να παρουσιάσω στο πρώτο editorial για το 1999. Ίσως γιατί όλοι μας τρελαμένοι γιοι ενός πατέρα που μας έχει εγκαταλείψει προ πολλού, ξεφλουδίζουμε το χρυσό πορτοκάλι του χρόνου. Να το γευτούμε και να γλυκαθούμε έως την τελευταία του φέτα.
* Από το περιοδικό exitΠέμπτη 17 Μαρτίου 2011
Τρίτη 15 Μαρτίου 2011
Ο άνθρωπος που αποκρυπτογράφησε τη Γραμμική Β
Η ιστορία του Michael Ventris από τον Andrew Robinson.
"Ο Μάικλ Βέντρις, ο άνθρωπος που «έσπασε» τελικά τον κώδικα της Γραμμικής Β και ανακάλυψε ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για μία αρχαϊκή διάλεκτο της ελληνικής γλώσσας – αυτά το 1952-53, μία δεκαετία μετά το θάνατο του Έβανς – δεν ήταν επαγγελματίας μελετητής˙ ήταν αρχιτέκτονας με πρακτική εκπαίδευση, που ποτέ δε φοίτησε σε πανεπιστήμιο και ασχολήθηκε με τη Γραμμική Β από ερασιτεχνικό ενδιαφέρον, το οποίο τον συνεπήρε όταν ήταν ακόμα μαθητής. Μία δεύτερη ειρωνεία της τύχης είναι το γεγονός ότι ο Βέντρις τα κατάφερε εκεί που οι επαγγελματίες μελετητές απέτυχαν, όντας ο ίδιος τόσο ειλικρινής σχετικά με τις μεθόδους αποκρυπτογράφησης που ακολουθούσε, όσο μυστικοπαθείς καθ’ έξιν ήταν εκείνοι. Πράγματι, κρατούσε τους «ανταγωνιστές» του απόλυτα ενήμερους του τι έκανε, ταχυδρομώντας τους λεπτομερείς «Σημειώσεις Εργασίας», που παρουσίαζαν τις πιο πρόσφατες σκέψεις του, και τους προσκαλούσε σε κριτική και υποδείξεις. Και μία τρίτη ακόμη ειρωνεία της τύχης είναι το γεγονός ότι ο Βέντρις, εν γένει, δεν ενδιαφερόταν για την κλασική φιλολογία˙ αυτό που τον συνάρπαζε ήταν το πρόβλημα, ο γρίφος της αποκρυπτογράφησης της Γραμμικής Β και όχι τόσο το τι θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να μας πουν οι επιγραφές για την αρχαία Ελλάδα."
Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)