Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Pain of Salvation - Nihil Morari



"See me - Hear me - Need me"
Some things will never change.
"Touch me - Heal me"
Mankind remains the same.

Oceans, forests, nations; now everything bears our name.
While Earth is bleeding. Nothing will remain.
Nothing previals...

We were stuck in this world of change,expecting it to remain - now nothing is left unstained!
No!

When there´s nothing more that we can trade, own, steal, or sell...
When there´s nothing whole because we took it apart, and just left, moved on... When there´s nothing left for us to break, use, abuse, or rape...
Then you´re free to count how much you saved!

I can see the ways we fail, I can see us fall so easily - a structure far too frail: I can see 40,000 years of knowledge and history invested in this child - spoiled and stained by proud divinity, gaining at best the perspective and wisdom of not even a fleeting century.

We have now reached the final
ten thousandth of a second of
our evolutionary year, as we 
hit 2,000 at a birth rate of 
250 people a minute!

Tell me: how are we supposed to survive if we´re acting like fools all dropping dead to stay alive?
Someone tell me, please just show me - if there´s nothing to do, God we´ll turn to you, But if we´re an image of you i reckon you are just as puzzled and ugly too.

You think we have developed fast;
that we´re civilized and intelligent?
I´ll ket you in on a secret: we have
developed Things! The rest is simply
knowledge passed on.

(I can see us drain this world, I can see us buying loss to cheap. Terra Sterilia washing its broken hand of us now: creation´s blackest sheep!)

Hell, 99% of humanity couldn´t
put together a simple light bulb if
you put a gun to their heads! And
the intellect rubs off on fear...

The year
2,010AD: 6,823 Million people
2,020AD: 7,518 Million people
2,030AD: 8,140 Million people
2,040AD: 8,668 Million people
2,050AD: 9,104 Million people

I can see us read the sign, but spell them out in backward travesty. I see us close our eyes to all the wounds that we inflict to this world by being "free" - we love this world to death, purchasing our lifestyles with our lives. Defending our momentarily nations with the loss of our priceless earthly home!

It´s not hard to reach the top! It´s not hard not knowing when to stop! It´s not hard to take all! Not very difficult to fly if you settle for fall!
It's not hard to cross a line!
It´s not hard to push and go to far!
Some creatures cannot climb, then there are us who cannot even learn how to stay alive...

I´m sorry! For all the things we did and did not do - forgive us; the fools that rushed ahead without a clue.
I am sorry! Please forgive us for this human lack of humanity, this evolutionary travesty - this tragedy called "Man"
...called "Man"...

I´m sorry!
For the things we did and didn´t do
Forgive us; the fools that rushed ahead without a single clue
...without a single clue...

Η Αργεντινή δεν ήταν τίποτε. Εσάς θα σας εξαφανίσουν…


Ένα άρθρο γραμμένο από τον Δρα Mark Weisbrot, διακεκριμένου οικονομολόγου (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντα
Ερώτηση: Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μʼ έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία «αδέσποτη» αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή(!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας.
argentina Η Αργεντινή δεν ήταν τίποτε. Εσάς θα σας εξαφανίσουν...

Απάντηση: Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατʼ αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.

Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο, μα πρέπει να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση πλέον από κάτω προς τα πάνω και όχι αντιστρόφως. Η μόνη σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945. Μάλιστα ακούγεται ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα δώσει ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις, ώστε να μην οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα του λιονταριού.
Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερʼ ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα.

Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρουν τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. για να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός και με τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα ποιοι είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους. Ταυτόχρονα θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρης υποταγή του καθώς και την εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το Δ..Ν.Τ. μια χώρα σημαίνει την εφόρου ζωής σχεδόν ομηρία της στο χρέος. Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος ισούται με χρήμα και άρα κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. που καιροφυλακτούν να αναλάβουν άμεσα την δράση της εξαθλίωσης στην Ελλάδα.
Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμουνιστή ή ρομαντικού αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.
Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες, στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης, Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών.
Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος και συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27 θανάτους.
Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με χλωρίνη και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι, όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες στην Αργεντινή να πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το 1960. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους, όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γιʼ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.
Γι αυτό και εξάλλου η προ-μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών καναλιών, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους, βιομήχανους και ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί.
Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας».

Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!!!
Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές, όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ.
Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί των 350.000 εργαζομένων και εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν.
Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντινοί μας θεωρούν σωτήρες.

Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν «θέλουμε τη χώρα μας πίσω»! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!
Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.

Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.
Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους. Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα «τρομοκράτες». Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.

Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατʼ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους. Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.
Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν φαίνονται γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους διότι αν διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές αγορές και σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει βυθίζοντας σε τύπου Αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση.
Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε. να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την πορεία σας προς την κόλαση του Δάντη.
Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του Αμερικανού Προέδρου, Ομπάμα, και του γ. Διευθυντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, σε μια εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως αποκατεστημένη μορφή του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική θα ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή παραδοσιακή πρακτική του, του Φίλου των Εθνών!
Ο μεν πρ. Ομπάμα γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, του οποίου έχασε τον α΄γύρο. Και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων.

Έξωση από την πλατεία CATALUÑA, 27 Μαΐου 2011 - Επιχείριση "Καθαριότητα"

Μπορεί να μην ξέρουμε ισπανικά, αλλά οι εικόνες μιλούν από μόνες τους...


Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

"Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο..."


Porcupine Tree - The Sound of Muzak



Hear the sound of music
Drifting in the aisles
Elevator Prozac
Stretching on for miles

The music of the future
Will not entertain
It's only meant to repress
And neutralise your brain

Soul gets squeezed out
Edges get blunt
Demographic
Gives what you want

Now the sound of music
Comes in silver pills
Engineered to suit you
Building cheaper thrills

The music of rebellion
Makes you wanna rage
But it's made by millionaires
Who are nearly twice your age

One of the wonders of the world is going down
It's going down I know
It's one of the blunders of the world that no-one cares
No-one cares enough


Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Stella Mwangi - Haba Haba







Έχουμε και λέμε, μαυρούκες τραγουδάνε σε αφρικανοχαβανέζικο ρυθμό "Haba Haba Poutsa Sta Kymata" για τη Νορβηγία και όπως λέει κι ο Πανούσης με το στίχο αυτό "κόβονται" από τον τελικό λόγω λογοκρισίας!!!
χααααχααααααααα!!!!!!!!!!!

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Το πάρτυ τελείωσε...


"Τη δεκαετία του `70 τη θυμάμαι σαν χθες. Κυκλοφορούσαν παντού τα Fiat 127, τα  Zastava, και οι μηχανές Floretta. Οι σπορτίφ τύποι είχαν Autobianchi Abarth (με 53 άλογα παρακαλώ), και οι σώφρονες. Austin Morris Allegro! Το σάντουιτς με γύρο κόστιζε 3 δραχμές, με σουτζουκάκι 2, και το λεωφορείο μία δραχμή (με πάσο 50 λεπτά). Αν έδινες εικοσάρικο, ο εισπράκτορας ή ο σουβλατζής σε μάλωνε, διότι δεν είχε να στο χαλάσει.
Τόσο καλά.


Και μετά ήρθε η δεκαετία του 80.
Και το ΠΑΣΟΚ. Και γέλασε το χείλι του κάθε πικραμένου. Το δημόσιο άνοιξε τις πόρτες του στον κάθε αναξιοπαθούντα που δήλωνε σοσιαλιστής, η Ελλάδα απέκτησε «ανεξάρτητη» διεθνή φωνή, μια νέα τάξη αναδύθηκε απ` το πουθενά, και οι ρεμούλες έγιναν κανόνας. Η χαρά του αφισοκολλητή. Το βασίλειο της συνδικαλιστικής αυθαιρεσίας. Όπως και της φτηνής ρητορικής. «Έξω οι βάσεις του θανάτου», «Ζήτω η Λιβύη», μελετήστε το «πράσινο βιβλίο» του Καντάφι, και άλλα πολλά παρόμοια. Ώσπου  ήρθε το τέλος. Τα αναπόφευκτα σκάνδαλα οδήγησαν σε ειδικά δικαστήρια, ψευδεπίγραφους κήνσορες, και στο «Τσοβόλα δώστα όλα», και από κει πάνε κι`άλλοι.  


Και σκάει μύτη ο Μητσοτάκης με τον Μαυρίκη και τον Σωκρατάκια που έλεγε και ο μακαρίτης ο Κίτσος και μπρρρ.. Τη δεκαετία του `90 που ακολούθησε, τα κεφάλια μπήκαν κάπως μέσα,
αλλά τότε ήταν που ανδρώθηκαν τα πραγματικά λαμόγια. Τα σκυλάδικα γνώρισαν πιένες. Η Λιάνη ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου. Πίσω της υπήρχε μια ολόκληρη συνομοταξία πεινασμένων και συνάμα αγριεμένων ασύδοτων. Με το χαμόγελο της Κολυνός. «Σοσιαλιστικά» βαμπίρ. Μαζεύοντας όμως γύρω τους και τη πλέμπα. Και έτσι είδαμε το μοναδικό φαινόμενο, η κάθε γειτονιά να έχει και από μια ΕΛΔΕ, όπως κάποτε είχε από μια ντισκοτέκ. Χαμός στο ίσιωμα. Κόσμος και κοσμάκης καταχρεώθηκε για να μπορεί να γίνει «παίκτης». Χα και πάλι χα. Κάποιοι όμως ανησυχούσαν από τότε. Είχαν υπόψη τους τη λευκή βίβλο της ΕΟΚ, που ελάχιστη της δόθηκε δημοσιότητα.


Και μετά ήρθε το ευρώ.
Στην αρχή χαρήκαμε, καθότι αισθανθήκαμε Ευρωπαίοι. Το χρόνιο όνειρο της ψωροκώσταινας. Μέχρι που συνειδητοποιήσαμε πως το ευρώ, που είχε κλειδώσει στις 340 δραχμές, ισοδυναμούσε με το  παλιό κατοστάρικο. Κάποτε αγοράζαμε το φραπέ 140 δραχμές και σκοτωνόμασταν με τον σερβιτόρο για τα ρέστα από τις 150. Τώρα έφτασε το φραπέ στα 5 ευρώ και αισθανόμαστε γύφτοι αν δεν αφήσουμε 1 Ε πουρμπουάρ (340 δραχμές παρακαλώ). Παρόλα αυτά, λίγο τα ευρωπαϊκά πακέτα, λίγο η Ολυμπιάδα, λίγο η τραπεζική απελευθέρωση  της δανειοδότησης, λίγο η στρεβλή ανάπτυξη, λίγο η καρακατσουλίστικη τιβί μας, και γίναμε όλοι μπρούκληδες. Πήξαμε να βλέπουμε BMW και Μερτσέντες αγορασμένες με 136 άτοκες(!) δόσεις. Γεμίσαμε από χάϊδες τυπάδες και αισθησιακές μοντέλες (όλες ξανθιές) γκλαμουράτες. Εκεί που κάποτε βλέπαμε μόνο μουσάτους αγωνιστές,
και αξύριστες κνίτισες, γεμίσαμε από τεκνά και σεξοβόμβες. 50 τηλεοπτικά κανάλια η Νέα Υόρκη;
150 εμείς. Home Cinemas, Pentium, Playstation, lap tops, flat screen 42 inch HD TV's,  και πάει λέγοντας. Όχι παίζουμε.
Και νάσου Ολυμπιάδα σούπερ φαντεζί, και νάσου ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, και πίσω και σας φάγαμε κουφάλες λιγούρηδες Ευρωπαίοι. Ελλάδα ρε..

Ναι,
αλλά ήρθε πλέον και η ώρα του λογαριασμού. Με π..ς αυγά δεν βάφονται. Η αιώνια σοφία του απλού λαού επαληθεύτηκε για μια ακόμη φορά. Όλα ήταν σικέ. Τεράστιο το έλλειμμα, τεράστιο το δημόσιο χρέος, και πάπαλα οι ντεμέκ σωτήρες πολιτικοί μας. Ανθρωπάκια και αυτοί, που ψάχνουν να κάνουν τη καλή τους με καμιά γρηγοράδα. Και μετά μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε. Πάντα φταίνε οι προηγούμενοι. Και νάμαστε ξανά μανά, εσείς και εγώ, οι μέσοι Έλληνες δηλαδή, ενώπιοι ενωπίω του ΔΝΤ και του κάθε Τρισέ. Της σκληρής πραγματικότητας. Και ξαφνικά έντρομοι συνειδητοποιούμε, πως τελικά οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν μας πολυσυμπαθούν. Ήταν όλα μια αυταπάτη. Τους αρέσουν τα τζατζίκια και οι παραλίες μας, αλλά πέραν τούτων .. τίποτα. Μας απεχθάνονται και μας θεωρούν τσαμπατζήδες και απατεώνες. 
Και ο κύκλος κλείνει.
Μας βλέπω ξανά με λαχανί  Zastava και πειραγμένα Lada (με 6 προβολείς ομίχλης) να κάνουμε κόντρες στις παραλιακές. Αν φυσικά υπάρχουν χρήματα για βενζίνη. Αλλιώς υπάρχουν και τα παπάκια (με φωσφοριζέ ζάντες) για τα τρελά γούστα. Το ride είναι over, που λένε και οι Αμερικάνοι σύμμαχοί μας. Το ελληνικό λούνα παρκ τελείωσε. Εκτροχιάστηκε, όπως στις ταινίες με το δαιμονισμένο
τρενάκι του τρόμου. Ήταν όμως εντυπωσιακό όσο κράτησε. Και όσοι το πρόλαβαν το απόλαυσαν.
Οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν. Γεννήθηκαν αργά."


By anonymous

Porcupine Tree - Fear Of A Blank Planet

By anonymous


Σαν την πλατεία Ταχρίρ η πλατεία της Μαδρίτης

"Χιλιάδες διαδηλωτές οργισμένοι για την οικονομική κρίση της Ισπανίας και την εκτίναξη στο ποσοστό ανεργίας αψήφησαν την απαγόρευση από τις αρχές της Μαδρίτης και προχώρησαν σε μαζικές διαδηλώσεις ενόψει των τοπικών εκλογών το Σαββατοκύριακο."


http://tvxs.gr/news/%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%AF%CF%81-%CE%B7-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%B4%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82


...αρχινήσαμε...

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Επιτροπή λογιστικού ελέγχου


Ξεκινά ο έλεγχος του χρέους από τη μεριά της κοινωνίας

Αθήνα, 16 Μαΐου 2011

Πραγματοποιήθηκε χθες Κυριακή 15 Μαΐου 2011 στο Πολυτεχνείο, όπως είχε ανακοινωθεί, ανοικτή συνάντηση εργασίας οικονομολόγων και νομικών όπου συμφωνήθηκε να ξεκινήσει η ερευνητική δουλειά για το δημόσιο χρέος. Υπήρξε σημαντική συμμετοχή ενδιαφερομένων οι οποίοι συμφώνησαν να ξεκινήσουν τον λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους, από την μεριά της κοινωνίας και των πολιτών. Η δουλειά αυτή αποτελεί ένα πρώτο βήμα που θα πιέσει να ανοίξουν τα βιβλία του δημόσιου χρέους ώστε ο ελληνικός λαός να μην πληρώσει ένα χρέος για το οποίο δεν ευθύνεται.
Ειδικότερα οι ομάδες εργασίας θα ασχοληθούν με τα ακόλουθα 20 θέματα κατανεμημένα σε ευρύτερες ενότητες:
1.Swaps της Goldman Sachs.
2.Ιδιωτικοποιήσεις.
3.Ολυμπιακοί Αγώνες
4.C4I
5.Ομολογιακά δάνεια
6.Δανειακές συμβάσεις και ειδικότερα αυτή του Μνημονίου
7.Όροι διαπραγμάτευσης και εκκαθάρισης στη δευτερογενή αγορά ομολόγων
8.Ανατοκισμός
9.Παλαιότερα δάνεια
10.Γερμανικό κατοχικό δάνειο
11.Αγορές πολεμικού υλικού
12.Παραγραφές χρεών της εφορίας προς ιδιώτες
13.Κατάσταση έκτακτης ανάγκης, βάσει της οποίας ο ίδιος ο ΟΗΕ αναγνώρισε τη δυνατότητα παύσης πληρωμών του δημόσιου χρέους αν η εξυπηρέτησή του λειτουργεί εις βάρος των κοινωνικών δαπανών
14.Όρια του 60% και 3% που θέτει η Συνθήκη του Μάαστριχτ για το δημόσιο χρέος και το δημ. έλλειμμα αντίστοιχα, η υπέρβαση των οποίων θέτει ευθέως ζήτημα νομιμότητας για το επιπλέον χρέος που συγκεντρώθηκε.
15.Αναφορές του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
16. ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης.
17.Ισοτιμία και όροι ένταξης δραχμής σε ευρώ
18.Χρέος προς ιδιώτες
19.Συνέπειες από μια πιθανή παύση πληρωμών

Όσοι άλλοι, οικονομολόγοι και νομικοί, πέραν αυτών που παραβρέθηκαν στη σύσκεψη, ενδιαφέρονται να συμμετέχουν σε κάποια από τις παραπάνω ομάδες, παρακαλούνται να ενημερώσουν την Επιτροπή (μέχρι και την επόμενη Δευτέρα 23 Μαΐου 2011) στο ακόλουθο μέιλ: leovat@yahoo.com, αν είναι δυνατόν διευκρινίζοντας και το θέμα ή/και θέματα που τους ενδιαφέρουν. Μέσω του ίδιου μέιλ καλούνται να επικοινωνήσουν και όσοι, κυρίως άλλων ειδικοτήτων, ενδιαφέρονται να συμμετέχουν στην ομάδα επικοινωνίας, διευκρινίζοντας το.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ


Επικοινωνία:
info@elegr.gr 


από http://elegr.gr/details.php?id=161

Κοίτα ν' αντέξεις


"Κρατήσου. Κοίτα ν΄ αντέξεις. Δεν σου δίνω οδηγίες, δεν πουλάω συμβουλές, ίσως δεν σου απευθύνομαι καν. Πες πως κρυφακούς ένα παραμιλητό. Κοίτα ν' αντέξεις. Όταν αισθάνεσαι τους κυνόδοντές σου να μεγαλώνουν,  πιες νερό, άσε το αίμα των ανθρώπων στη θέση του. Δεν είσαι εσύ αυτό.
Όταν ο θυμός σου σε πνίγει σαν αναρρόφηση από μεθύσι, μην γίνεσαι ο ίδιος το αλκοόλ. Μη μου μιλάς για επαναφορά θανατικής καταδίκης, για τους δολοφόνους του ανθρώπου στην 3ης Σεπτεμβρίου. Χάνονται οι μάχες, μη χαθεί και ο πόλεμος.  Mη χάσεις τον εαυτό σου.
   
Όταν σκοτεινιάζει ο κόσμος στα δύο μέτρα και νιώθεις ζεστή πίσσα να σου φράζει τα πνευμόνια,  στην σκέψη μιας ανεργίας που θα σε κάνει επαίτη του επιούσιου για τις καρδιές σου - τα παιδιά σου, τους δικούς σου- έχεις ακόμη την αγάπη σου να τους δώσεις. Μην ξεχνιέσαι. Βγες να σε χτυπήσει ο αέρας και όταν γυρίσεις σπίτι, αγάπα τους, πάλι, από την αρχή. Πώς το λένε στα μαθηματικά; Μπορεί να μην είναι ικανή συνθήκη αλλά είναι αναγκαία.
    
Κρατήσου. Όταν αισθάνεσαι ικανός για ωμή και τυφλή βία αδιακρίτως, και αναρωτιέσαι πού πήγαν τόσα διαβάσματα, τόσες μουσικές, τόσα ποιήματα τώρα που τα θέλεις να πιαστείς για να μη γίνεις ζώο, ψάξε. Ψάξε καλά ρε γαμώτο. Δεν έχει πάει χαμένη όλη η μέχρι τώρα ζωή σου. Κάπου είναι όλα και είναι σωστά. Μη γίνεις λάθος.
   
Όταν ξέρεις πως η βία είναι η τελευταία γραμμή της άμυνάς σου – γιατί δεν είσαι και ο Γκάντι- κοίτα να την αθροίσεις στο ποτάμι που κατεβαίνει, οι προσωπικοί πόλεμοι είναι μόνο λογοτεχνικά σχήματα. Ρώτα τον Ράμπο.
   
Όταν δεν μπορείς να δεις πιο μακριά από μεθαύριο, όταν κανένα όνειρό σου δεν μπορεί να διαπεράσει έναν τοίχο που χτίστηκε  στην περίμετρο της σκιάς σου εν μία νυκτί, καβάλα τον Λυκαβηττό ή την Πεντέλη, χάζεψε λίγο την πόλη και σκέψου τί είχες τί έχασες μωρέ. Ήσουν ποτέ σίγουρος για το τι σου ξημέρωνε;  Στην πραγματικότητα πάντα τα όνειρά σου είχαν το μήκος της σκιάς σου.
    
Κρατήσου. Κοίτα ν' αντέξεις. Μη ζήσεις σαν να μην υπάρχει επόμενη μέρα. Πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Και θα περιμένει όσους καταφέρουν να περάσουν, χωρίς να γίνουν λύκοι, ή ποντίκια. Μην νομίσεις πως μπορείς να “αλλάξεις” για λίγο μέχρι να περάσει η μπόρα, και πως όποτε γουστάρεις θα φοράς λεοντή και όποτε γουστάρεις προβιά. Η μυρωδιά δεν θα φεύγει με τίποτα. Ακόμη κι αν δεν το ξέρουν οι άλλοι, θα το ξέρεις εσύ.
    
Λένε πως ο άνθρωπος προσαρμόζεται σε όλα. Αλήθεια είναι. Αλλά ας αφήσουμε απέξω τα σκατά..."

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Πόσα ν' αντέξω ο άθρωπας;

Ακούω Πανούση, βλέπω εξάντα, βλέπω Zeitgeist, διαβάζω το "δόγμα του σοκ"...πόσα να χωρέσει αυτός ο εγκέφαλος;;;