Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Μας το αφιερώνω...


"Και τότε, χωρίς ν’ ανάψω άλλο σπίρτο, καθώς θα επιστρέφω στα φώτα της πόλης, κι ενώ θα σκέφτομαι πως τις στιγμές της καταστροφής αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για ν’ αντιμετωπιστεί ο θάνατος, θα φωνάξω με σπαραγμό μια μακρινή αγαπημένη: Ψυχή μου, όμορφή μου, πικραμένη μου αγάπη, η εποχή της καταστροφής ήρθε, έλα κοντά μου όπου κι αν είσαι, είτε από ένα γραφείο γεμάτο καπνούς, είτε από τη γεμάτη με κρεμμύδια κουζίνα ενός σπιτιού που μυρίζει πλυμένα ρούχα, είτε από ένα ακατάστατο γαλάζιο υπνοδωμάτιο, από όπου κι αν βρίσκεσαι, η ώρα έφθασε, έλα σε μένα. Ήρθε η ώρα να περιμένουμε το θάνατο μέσα στη σιωπή του μισοσκόταδου ενός δωματίου με κλειστές κουρτίνες, αγκαλιασμένοι με όλη μας τη δύναμη, για να ξεχνάμε την τρομακτική καταστροφή που πλησιάζει."

Ορχαν Παμουκ
Το μαύρο βιβλίο