Erika Janunger - Weightless (ξανά)

Μία βραβευμένη μικρού μήκους ταινία του 2007 (επρόκειτο για μεταπτυχιακή εργασία), σε σκηνοθεσία, σκηνογραφία και χορογραφία της σουηδής καλλιτέχνιδας Erika Janunger με χρήση της αρχιτεκτονικής και του χορού σχετικά με την αψήφηση της βαρύτητας. Η ταινία μας ωθεί να προβληματιστούμε για τη σχέση που έχει το σώμα μας με το σύγχρονο περιβάλλον με τη χρήση της οπτικής ψευδαίσθησης. Όπως αναφέρει και η ίδια στην ιστοσελίδα της, «το φίλμ αφηγείται μία ιστορία για το πόσο εύκολα μπορεί να εξαπατηθεί η όρασή μας και για το πόση ανάγκη έχει κανείς να αποδεσμευτεί από τη δύναμη που του περιορίζει τις κινήσεις, την αμείλικτη δύναμη της βαρύτητας.» Το βίντεο συνοδεύεται από ένα κομμάτι σε μουσική, στίχους και ερμηνεία της ίδιας που μιλάει για τις διαφορετικές πτυχές του χαρακτήρα μας και κατά πόσο είμαστε εμείς έτοιμοι «ν’ αποδεσμευτούμε από τη δύναμη που περιορίζει τις κινήσεις μας», ενδεχομένως τη δύναμη της αδράνειας, να τις εξωτερικεύσουμε και κατά πόσο είναι ο σύντροφός μας έτοιμος να τις δεχθεί και να τις δει.

Η ιστορία της καμήλας που δάκρυσε

Την άνοιξη εκείνου του έτους, στην έρημο Γκόμπι της Μογγολίας, σε μια οικογένεια νομάδων βοσκών (που δεν είναι ηθοποιοί), μια καμήλα γεννά επώδυνα ένα λευκό καμηλάκι, ενώ η όλη η οικογένεια (των ανθρώπων) βοηθά στον τοκετό ενός μέλους από την επιβίωση του οποίου εξαρτούνται και όλα τα υπόλοιπα μέλη. Η καμήλα στη συνέχεια αρνείται να το θηλάσει, ή και να το πλησιάσει δίνοντας την απαραίτητη μητρική φροντίδα, με αποτέλεσμα το νεογέννητο να κινδυνεύει να πεθάνει. Ύστερα από πολλές ατυχείς προσπάθειες, η οικογένεια ανατρέχει σαν έσχατη λύση σε ένα παλιό ιερό τελετουργικό για να μονιάσει τη μητέρα καμήλα με το παιδί της. Στέλνει τα δύο μικρά της αγόρια να φέρουν από το «κοντινό» χωριό, ξοδεύοντας τα λιγοστά χρήματα που διαθέτει (αφού στη νομαδική ζωή αυτά είναι σχεδόν άχρηστα), έναν βιολιστή για να παίξει τη μουσική του στην καμήλα. Η καμήλα δέχεται τα χάδια της νεαρής γυναίκας που του τραγουδάει κι ενώ ηρεμεί υπό τον ήχο του βιολιού, φαίνεται να δακρύζει και τελικά δέχεται κοντά της το νεογέννητο. Ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και τη μυθοπλασία, μια συγκινητική ταινία – πτυχιακή εργασία φοιτητών, που αποτυπώνει με αυθεντικότητα έναν άγνωστο σε μας κόσμο.

Το αφεντικό τρελάθηκε!

Και δεύτερη νέα στήλη εγκαινιάζει ο συνειρμός φίλες και φίλοι!

Μία πολυετέστερη ενασχόληση των χειροτεχνιών θεώρησα σκόπιμο να μοιραστώ μαζί σας σήμερα! Μετά από αρκετά χρόνια διαφορετικών χοροαθλητικογυμναστικών δραστηριοτήτων και μία ιγνυακή κύστη γονάτου, σας παρουσιάζω μία σειρά ασκήσεων που θα σας κρατήσουν σε μία άλφα κατάσταση και θα γεμίσουν τον εγκέφαλό σας με ουσίες που γεννούν το αίσθημα της ευφορίας (και ουχί εφορίας!)

ένα 

δύο!

Χειροτεχνίες!

Νέα στήλη εγκαινιάζει ο συνειρμός που εδώ και 2-3 χρόνια έχει πέσει στα δίχτυα της μόδας της χειροτεχνίας - εργόχειρου - diy! Μία ψυχοθαραπευτική ενασχόληση κατά την οποία νιώθεις δημιουργικός και με τη βοήθεια των επαναλαμβανόμενων κινήσεων χαλαρώνεις (εκτός κι αν δεν έχεις υπομονή για λεπτοδουλειές, οπότε σου τσακίζουν τα νεύρα!). Εμπάσειπεριπτώσει, επειδή βγήκε ο κυνισμός με φόρα, και για να μην το ψειρίσω και πολύ, είναι ένα χόμπυ που μου αρέσει!

Άντε, και καλό χειμώνα!

Υ.Γ. και τα σκουλαρίκια είναι χειροποίητα...

Άλλη μία ταινία με πρωταγωνιστή τον Κιρικού

Ο Κιρικού και η μάγισσα 

Ο Κιρικού δεν φοβάται να γεννηθεί και μιλώντας μέσα από την κοιλιά της μάνας του, της ζητάει να τον γεννήσει. Με το που γεννιέται ξεκινάει να βρει τι συμβαίνει με τη Μάγισσα Καραμπά και γιατί έχει ρίξει κατάρα στο μικρό αφρικανικό χωριό στο οποίο γεννήθηκε. Η πηγή που βγάζει νερό έχει στερέψει και οι κάτοικοι του χωριού αντιμετωπίζουν φοβερό πρόβλημα. Όσοι άνδρες έχουν πάει ν’ αντιμετωπίσουν την Καραμπά δεν έχουν ξαναγυρίσει και μέσα από το φόβο των γυναικών που έχουν απομείνει στο χωριό, η δύναμη της Καραμπά μεγαλώνει. Ο Κιρικού μη βρίσκοντας κάποιο λόγο να φοβηθεί κα να δοκιμάσει (!!!) με τη βοήθεια των συμβουλών του παππού του φθάνει στο λησμονημένο βουνό που φυλάσσεται σκληρά από τους υπηκόους της Καραμπά και βρίσκει το σοφό του χωριού ο οποίος του αποκαλύπτει το μυστικό της κακίας και της δύναμης της Καραμπά. Το μικροσκοπικό του μέγεθος τον βοηθάει (ξανά) να ξεπεράσει και τα νέα εμπόδια που συναντά για ν’ ανακαλύψει ότι η μάγισσα όντως δεν είναι κακιά, αλλά κάποιος της έχει βάλει ένα αγκάθι στην πλάτη, όπως του είπε και ο σοφός στο βουνό. Η Καραμπά δεν φτάνει να το βγάλει, αλλά και δεν αφήνει κανέναν να της το βγάλει γιατί την πονάει πολύ κι έτσι μένει παγιδευμένη σε αυτήν την κατάσταση. Ο Κιρικού έχοντας απομυθοποιήσει όλες τις δυσκολίες, συμπεριλαμβανομένης και της μάγισσας Καραμπά, την πλησιάζει και με αφοπλιστική φυσικότητα της αφαιρεί το αγκάθι. Έτσι, σώζει το χωριό από την κατάρα της μάγισσας και του δίνει ζωή.

Μπαμπά, που είσαι;

Ένα τραγούδι με στίχο ουσιαστικά (και όχι κατά λέξη) αυτοβιογραφικό που εκφράζει πολλά παιδιά (κυρίως αγόρια) που δε μπορούν να γιατρέψουν εύκολα (μέχρι και την ενήλικη ζωή) την πληγή που αφήνει ο πατέρας που είναι συνεχώς απών. Σημαντική και η τελευταία σκηνή του βίντεοκλίπ στην οποία φαίνεται ο γιός να γίνεται ίδιος με τον πατέρα, μη μπορώντας να ξεφύγει είτε από την επανάληψη της "κασέτας" την οποία "ακούει" τόσα χρόνια (όρος στον οποίο έχει αναφερθεί ο ψυχίατρος και ψυχοθεραπευτής Ματθαίος Γιωσαφάτ), είτε από τη βιολογική ταυτότητα του αρσενικού φύλου (που δεν είναι αυτή της ανατροφής των παιδιών), είτε και τα δύο;