«Μ’
αυτό το σκοπό σας τοποθετήσαμε πάνω σ’ έναν τέτοιο πλανήτη και σε μία τέτοια
χρονική περίοδο, ώστε σε πενήντα χρόνια καταφέραμε και σας μανουβράραμε έτσι
που να μην έχετε πια ελευθερία δράσης. Από δω κι εμπρός, και για πολλούς
αιώνες, ο δρόμος που θα πρέπει ν’ ακολουθήσετε είναι αναπόφευκτος. Θα
αντιμετωπίσετε μία σειρά κρίσεων, όπως τώρα αντιμετωπίζετε την πρώτη, και σε
κάθε περίπτωση τα όρια της ελευθερίας σας για δράση θα έχουν καθοριστεί με
τέτοιο τρόπο, ώστε να είστε εξαναγκασμένοι να προχωρήσετε πάνω σ’ ένα και
μοναδικό δρόμο.
Είναι αυτός ο
δρόμος για τον οποίο η ψυχολογία μας υπολόγισε – και για μια αιτία.
Αιώνες τώρα ο
γαλαξιακός πολιτισμός αδρανεί και φθείρεται, παρόλο που πολύ λίγοι το
αντιλήφθηκαν. Τώρα όμως, επιτέλους, η Περιφέρεια αποσπάται και η πολιτική
ενότητα της Αυτοκρατορίας κομματιάζεται. Κάπου μέσα στα πενήντα χρόνια που
μόλις πέρασαν, βρίσκεται το σημείο στο οποίο οι ιστορικοί του μέλλοντος θα
τοποθετήσουν μία υποθετική γραμμή και θα πουν: Εδώ σημειώνεται η Πτώση της
Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας. Και θα έχουνε δίκιο, αν και κανένας δεν θα έχει
αναγνωρίσει αυτήν την Πτώση για πολλούς ακόμη αιώνες.
Και μετά την
Πτώση θα έρθει η αναπόφευκτη βαρβαρότητα, μία περίοδος που, σύμφωνα με την
ψυχοϊστορία μας, θα έπρεπε να κρατήσει τριάντα χιλιάδες χρόνια. Δε μπορούμε να
σταματήσουμε την Πτώση. Δεν επιθυμούμε κάτι παρόμοιο· γιατί ο πολιτισμός της
Αυτοκρατορίας έχασε κάθε ισχύ και αξία που κάποτε διέθετε. Μπορούμε όμως να
συντομεύσουμε αυτήν την περίοδο της βαρβαρότητας που πρέπει ν’ ακολουθήσει, να την
κάνουμε μονάχα χίλια χρόνια.
Τις λεπτομέρειες
αυτής της συντόμευσης δε μπορούμε να σας τις πούμε· όπως δε μπορούσαμε να σας
πούμε την αλήθεια για το Θεμέλιο πριν από πενήντα χρόνια. Αν ανακαλύπτατε κάτι
σχετικό μ’ αυτές τις λεπτομέρειες, μπορεί το σχέδιό μας να ναυαγούσε· όπως θα
είχε ναυαγήσει, αν είχατε μυριστεί την απάτη της Εγκυκλοπαίδειας παλιότερα·
γιατί τότε, με τη γνώση, η ελευθερία δράσης σας θα απλωνότανε κι ο αριθμός των
πρόσθετων παραλλαγών που θα εισχωρούσαν θα γινόταν μεγαλύτερος απ’ όσο η ψυχολογία
μας μπορούσε να προβλέψει.
Όμως δεν θ’
ανακαλύψετε τίποτε, γιατί δεν υπάρχουν ψυχολόγοι στον Τέρμινους, και ποτέ δεν
υπήρξαν, εκτός απ’ τον Αλιούριν – αλλά κι αυτός ήταν δικός μας.
Τούτο, όμως,
μπορώ να σας το πω: ο Τέρμινους και ο αδελφικός του, το Θεμέλιο, στην άλλη άκρη
του Γαλαξία, είναι οι σπόροι της Αναγέννησης κι οι μελλοντικοί θεμελιωτές της
Δεύτερης Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας. Και είναι η σημερινή κρίση που δίνει στον
Τέρμινους την εκκίνησης προς αυτήν την κλιμάκωση.
Αυτή, αλήθεια,
είναι μία μάλλον συγκεκριμένη κρίση, πολύ πιο απλή απ’ αυτές που θ’
ακολουθήσουν. Για να την απλοποιήσουμε στα βασικά της προβλήματα, σας λέω τα
εξής: Είστε ένας πλανήτης αποκομμένος ξαφνικά απ’ τα ακόμη πολιτισμένα κέντρα
του Γαλαξία, κι απειλείστε απ’ τους δυνατότερους γειτόνους σας. Είστε ένας
μικρός κόσμος επιστημόνων που περιβάλλεται από τεράστιες εκτάσεις βαρβαρότητας
που είναι αχανείς και που απλώνονται με ταχύ ρυθμό. Είστε ένα νησί ατομικής
ενέργειας σ’ έναν ωκεανό που φουσκώνει κι έχει πιο πρωτόγονες ενέργειες· είστε
όμως ανίσχυροι γιατί σας λείπουν τα μέταλλα.
Βλέπετε, λοιπόν,
ότι βρίσκεστε αντιμέτωποι με τη σκληρή αναγκαιότητα κι ότι σας επιβάλλεται να
δράσετε. Η φύση αυτής της δράσης – δηλαδή η λύση του διλήμματός σας – είναι,
βέβαια, ολοφάνερη!»
Η εικόνα του
Χάρι Σέλντον άπλωσε το χέρι της στον αέρα και το βιβλίο ξαναπαρουσιάστηκε στην
παλάμη του. Το άνοιξε και είπε:
«Οποιαδήποτε όμως
κι αν είναι η πορεία που θα χαράξει η μελλοντική σας ιστορία, να δίνετε πάντοτε
στους απογόνους σας να καταλαβαίνουν ότι ο δρόμος έχει χαραχτεί, και ότι στο
τέλος του βρίσκεται μια καινούρια και μεγαλύτερη Αυτοκρατορία!»
