"ΘΕΩΡΗΜΑ"

Όταν ο «Καρύδας» μου είχε μιλήσει γι’ αυτό το θέμα εκείνο το καλοκαίρι, στο μυαλό μου συνέβη μία αποκάλυψη, μία επιφοίτηση. «Οι σχέσεις πεθαίνουν Μαράκι». Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο συνειδητοποιούσα πόσο δίκιο είχε. Άρχισα να φέρνω στο μυαλό μου παραδείγματα από φίλους και γνωστούς, χωρίς να χρειαστεί να πάω και πολύ μακριά. Μετά πέρασε ο καιρός και ξεχάστηκα κι επιτέλους σταμάτησα να βασανίζω το μυαλό μου, μέχρι που διάβασα αυτό το βιβλίο πρόσφατα, το οποίο επιβεβαίωνε μέσω των τραγικών γεγονότων που περιέγραφε, το παραπάνω «αξίωμα». Ξανάρχισα, λοιπόν, ν’ αναρωτιέμαι, αυτή τη φορά με μία θέληση να ξορκίσω το κακό. Σκέφτηκα ότι δε μπορεί κανείς να είναι τόσο απόλυτος και άλλα σχετικά, μέχρι που έφθασα στην «κάθαρση» των αρχαίων ελληνικών τραγωδιών. Που στο άνεμο ήταν η πολυπόθητη κάθαρση στο βιβλίο που διάβασα; Δεν την βρήκα. Πριν τη διαμόρφωση της «σύγχρονης» ηθικής, τότε πέθαιναν οι σχέσεις ή είναι κι αυτό ένα δημιούργημα της πατριαρχίας; Κι αν οι σχέσεις πεθαίνουν, άρα βρισκόμαστε σ’ έναν ατέρμονο κύκλο δημιουργίας νέων σχέσεων όταν οι προηγούμενες θα έχουν πεθάνει; Α, ρε Μαρία, μας έμπλεξες καλοκαιριάτικα με το βιβλίο σου!


(Μαρία Πετρίτση, "Όλα λάθος")